Krystalizacja to proces przeprowadzany w warunkach laboratoryjnych, który ma na celu wytrącenie fazy krystalicznej z fazy stałej, ciekłej lub gazowej badanego preparatu.

Czym dokładnie jest krystalizacja?

Krystalizacja jest procesem egzotermicznym i polega na wytrąceniu związku chemicznego z roztworu. Dzięki temu, że mieszaniny jednorodne składające się z rozpuszczalnika, czyli cieczy, w której znajduje się substancja rozpuszczalna, mają stężenie graniczne to można je wykorzystać w celu wyodrębnienia właśnie tej substancji rozpuszczonej.

Krystalizator

Do przeprowadzenia wyżej opisanej reakcji potrzebne jest specjalnie zbudowane naczynko, którego prostota jest niezwykle pomocna w przeprowadzeniu całego procesu. Niska, szeroka zlewka z termoodpornego szkła mieści w sobie stosunkowo dużo cieczy, która jest poddawana reakcji termicznej.

Poprzez podgrzewanie naczynka do temperatury wrzenia rozpuszczalnika następuje jego odparowywanie, w czego rezultacie na krystalizatorze pozostaje jedynie substancja, która została wcześniej w rozpuszczalniku upłynniona. W ten oto sposób zostaje przeprowadzony proces krystalizacji.

Etapy krystalizacji:

Podstawowymi etapami krystalizacji ciekłej są:
– nukleacja – oznaczająca powstawanie zarodków krystalizacji, czyli miejsc, w których rozpoczyna się krystalizacja
– propagacja – oznaczająca swobodny rozrost kryształków 
– reorganizacja – oznaczająca powstawanie mikrostruktury krystalicznej
– zlepianie się kryształków w większe struktury.

Często krystalizację zatrzymuje się na drugim etapie, dzięki czemu w procesie uzyskuje się jedynie monokryształy.

Wyposażenie każdego laboratorium nie może się obyć bez szklanych naczyń o uniwersalnym przeznaczeniu. Wśród nich ważną rolę pełni kolba stożkowa służąca do wykonywania doświadczeń, a także do przechowywania cieczy, na których pracuje personel naukowy.

Czym jest kolba stożkowa?

To najbardziej popularne i występujące w różnych wielkościach naczynie laboratoryjne jest produkowane ze szkła. Posiada wydłużony kształt, dno jest okrągłe i szerokie, a do góry naczynie zwęża się i zakończone jest wąską lub szeroką szyjką.

Nazwa kolby pochodzi od jej kształtu, który jest zbliżony do stożka. Ścianki kolby mogą posiadać różne grubości, a niektóre nawet uchwyt szklany, który umożliwia wygodne przenoszenie naczynia wraz z gorącą zawartością.

Do jakich celów używana jest kolba laboratoryjna?

Tego rodzaju naczynie w laboratoriach służy głównie do przechowywania próbek cieczy, ale posiada także inne przeznaczenia. Między innymi wykorzystuje się to naczynie do miareczkowania substancji ciekłych.

W kolbach stożkowych wykonuje się ogrzewanie cieczy roboczych, a w mikrobiologii wykorzystuje się je do tworzenia kultur bakteryjnych poprzez namnażanie ich w sterylnych warunkach.

Dlaczego kolba szklana jest głównym naczyniem laboratoryjnym?

Głównie dlatego, że jest naczyniem uniwersalnym, łatwym do mycia, a także wystarczająco mocnym, aby móc wykonywać wszystkie eksperymenty laboratoryjne w sposób bezpieczny dla użytkowników pracowni chemicznych. Różne warianty naczynia są używane do wielu koniecznych czynności.